Axun Music

Axun

Cool Kids Of Death lubicie?
Ja tak średnio, czyli 50:50.Są kawałki które lubię, a są których nie mogę słuchać.

Link do oficjalnej strony zespołu

[link widoczny dla zalogowanych]

A poniżej link do mojego ulubionego kawałka(zajarałem się nie dzięki Lucky'emu):
"Armia Zbawienia"

[link widoczny dla zalogowanych]

szczepan

forma muzyczna którą prezentują kulkidsi kompletnie mi niepodchodzi,ale szanuje K.Ostrowskiego za wypowiedz w jednym z nr. slizgu w hajd parku [konkretny txt]
[czy ma ktos może kawałek ckod i vienia? jak ktoś ma to niech wrzuci]
''...mamy butelki z benzyną i kamienie..'' hehe

Axun

CKOD feat. Vienio "Hardkor"

[link widoczny dla zalogowanych]

Wink

szczepan

dziękuję serdecznie
pozdro

Undersnacker

Ściągnełem Armie Zbawienie i obok Acid Drinkers to jedyna polska kapela która tak ostro (jak na polskie realia) gra i mi się podoba.Bo np. TSA to moim zdaniem dno i wielka pomyłka!Niemówie już o innych...

SOK · Dołączył: 19 Gru 2005 Posty: 12 Przeczytał: 0 tematów

Undersnacker napisał:

Axun

Nowa płyta łódzkiej grupy zatytułowana "2006" ukaże się 27 lutego

Do tej pory muzycy byli w stu procentach odpowiedzialni za brzmienie swoich płyt, a wszystkie piosenki powstawały w domowym studiu. Tym razem postanowiono wyjść poza ten schemat. Podczas krótkiej trasy koncertowej po Niemczech muzycy poznali niemieckiego producenta Tobiasa Levina (odpowiedzialnego za brzmienie między innymi takich zespołów jak Blumfeld, Die Sterne, Tocotronic i To Rococo Rot), który zainteresował się muzyką CKOD i zaproponował im współpracę.

Prace nad albumem (łącznie z długim okresem prób i przygotowań) trwały ponad półtora roku. Postanowiono nagrać go w stu procentach na żywo, bez udziału komputerowych loopów i z minimalną ilością syntetycznych brzmień. We wrześniu 2005 zespół wyjechał do Hamburga, by tam, w studiu Electric Avenue, nagrać i wyprodukować cały materiał. Powstało 13 kompozycji przywodzących na myśl dokonania The Cure, Gang Of Four czy Joy Division.

Tekstowo zespół nie oddalił się od tematyki dwóch pierwszych płyt, choć na "2006" mniej jest buntu, dzięki któremu do muzyków przylgnęła etykietka "dyżurnych buntowników polskiej sceny". Od 30 stycznia w stacjach radiowych będziemy mogli usłyszeć utwór "Zapodawacz", pierwszy singel promujący płytę.
[Sony BMG Poland]

No ostatnio się ich nagrywkami zacząłem jarac coraz bardziej i chyba sobię sprawię tą płytkę.A jak nie to w każym razie sprawdze na 100%

EDIT:
Płyta już jest.Dodaję okładke, tracklistę i recenzję z onet.pl.

1. Skandal
2. Spaliny
3. To nie zdarza się nam
4. Jedz sól
5. Disko dla wrażliwej mlodzieży
6. Megapixel
7. 100 lat
8. Hej chłopcze
9. Kulą w płot
10. Error
11. Człowiek mucha
12. A może tak
13. Niebieskie światło

Recenzja:
Po pierwszym przesłuchaniu pomyślałem, że nie zostawię na tych utworach suchej nitki. Zostaną tylko zgliszcza. Pobojowisko. Masakra jak po bitwie pod Grunwaldem i pod Waterloo w jednym. Ale włączyłem płytę po raz drugi, a później trzeci i czwarty. Pogromu nie będzie, choć laurki też nie ma się co spodziewać.

Tym razem u coolek jest mniej hałasowania, a więcej grania. Nie wiem czy zespół działał z premedytacją, czy jest to głównie zasługa nowego producenta. We wrześniu 2005 roku grupa wyjechała do Hamburga, by tam, w studiu Electric Avenue, nagrać materiał na żywo, bez udziału komputerowych loopów i z minimalną ilością syntetycznych brzmień. Pomógł jej w tym Tobias Levin, który wcześniej współpracował m.in. z Blumfeld, Die Sterne, Tocotronic i To Rococo Rot.

Wciąż słychać u Łodzian punkowe inspiracje, jest też The Cure, Joy Division, a w "Niebieskim świetle" nawet industrial. Niemniej "2006" to przede wszystkim dziarskie, naprawdę urozmaicone partie gitar, jakich nie powstydzono by się na Wyspach. Nawet one jednak nie są w stanie zabić uczucia znużenia. Album sprawia wrażenie, jakby zespół już trzeci raz nagrał ten sam materiał, z nudów zmieniając aranżacje. Trzynaście utworów opartych na tym samym patencie, razy trzy płyty studyjne to ciężki orzech do zgryzienia nawet dla wytrwałych słuchaczy. Wina leży głównie po stronie perkusji (bębny są zaledwie poprawne) i wokalisty, który śpiewa niezwykle monotonnie.

A do tego muzycy wciąż udają buntowników, co mnie w ogóle nie przekonuje. Nie moi drodzy, Cool Kids Of Death wcale nie są cool. Poszczególnych utworów można słuchać z przyjemnością, wszystkich razem już raczej za karę.
Autor recenzji: Kuba Pagiński